6-1- توصیف محدوده
مطالعه آزمایشی
6-1-1- گزینش محدوده
مطالعه آزمایشی
تحلیل
خسارت ناشی از زلزله كه برای سراسر منطقه تهران انجام شده نشان میدهد كه
بخش جنوبی شهر تهران در اثر زلزله ناشی از گسل جنوب ری به شدت خسارت خواهد
دید. یك دلیل برای این خسارت لرزهای آن است كه بخش جنوبی شهر تهران نه
تنها در نزدیكی منبع زلزله واقع گردیده بلكه دارای بسیاری از ساختمانهایی
است كه با مصالح سنتی از قبیل آجر، مصالح بنایی چوب و فلز ساخته شدهاند.
همچنین به نظر میرسد كه سازه ساختمانهای این منطقه در برابر زلزله نیرومند
مقاوم نباشند. علاوه بر این شرایط، تراكم جمعیت این بخش، بالاترین سطح در
شهر تهران و حتی در دنیا محسوب میشود. براساس اطلاعات آماری آن سال1375،
تعدادی از حوزههای آماری، جمعیتی بالغ بر 500 نفر در هكتار و در بعضی
موارد متجاوز از 700 نفر در هكتار دارند. به علت تركیب چنین شرایط فیزیكی و
اجتماعی، و رشد جمعیت، به نظر میرسد كه آسیبپذیری بالقوه در برابر یك
زلزله نیرومند هر سال رو به افزایش است. محدوده مطالعه آزمایشی در منطقه 17
تهران انتخاب شد تا اطلاعات پایه در مورد آماده سازی اقدامات ضروری در جهت
كاهش بلایای ناشی از زلزله گردآوری و شناسایی گردد. وارسیهای دقیق در مورد
ساختمانها و كاربری زمین شهری انجام گردید. براساس این وارسیها و تحلیلها
مشكلات موجود برای آمادهسازی و پیشگیری از بلایای زلزله در محدوده مطالعه
آزمایشی بهشرح زیر مورد بحث قرار میگیرد.
6-1-2- جزئیات محدوده
مطالعه آزمایشی
محدوده
مطالعه آزمایشی در بخش مركزی منطقه 17 (شكل 6-1-1) واقع شده است كه بر طبق
آمار سال 1375 شامل 13 حوزه آماری با شمارههای 84، 85، 86، 87، 88، 89،
90، 91، 92، 95، 96، 98، 99 میباشد. این حوزهها در مجموع به 150 بلوك
مسكونی تقسیم میشوند. جمعیت كل این حوزهها 32.239 نفر با تراكم جمعیتی
معادل 465 نفر در هكتار میباشد. تعداد كل ساختمانها 4,843 واحد میباشد.
اطلاعات آماری برای شرایط اجتماعی موجود محدوده مطالعه آزمایشی در جدول
6-1-1 ارائه گردیده است.
مكان
جغرافیایی محدوده مطالعه آزمایشی، بخش جنوبی شهر تهران میباشد جائیكه
پایینترین لبه مخروط افكنه بزرگ آبرفتی در اثر فرآیندهای رسوبی شمالی
جنوبی رودهایی كه از كوههای البرز سرچشمه میگیرند تشكیل شده است. ارتفاع
توپوگرافی محدوده، از 1120 تا 1110 متر بالای سطح دریا متغیر است و سطح
زمین دارای شیب ملایمی از شمال به جنوب میباشد. زمین بهطور عمده شامل خاك
رس سخت حاوی ماسه نرم است.
در
نتیجه تمركز جمعیت در تهران، شهرنشینی در این محدوده از دهه 1340 توسعه
یافته است. قبل از پدیده شهرنشینی، این محدوده به طور عمده بهعنوان زمین
كشاورزی مورد استفاده قرار میگرفت. توسعه ساختمانی در این محدوده بهطور
عمده با هدف استفاده مسكونی صورت گرفته و لذا تقریباً تمام ساختمانها با
كمتر از 3 طبقه ساخته شدهاند. تعداد معدودی از ساختمانهای این محدوده بیش
از پنج طبقه دارند كه بهطور عمده كاربری
مسكونی
دارند اما طراف رو به خیابان این ساختمانها كاربری تجاری و بازرگانی مانند
مغازههای كوچك و صنایع با مقیاس كوچك دارند. تركیبی از فولاد، آجر و چوب
بهعنوان مصالح ساختمانی بهكار برده شدهاند كه در برابر زلزله نیرومند
بسیار ضعیف میباشند.
ادامه مطلب را در متن فایل مشاهده نمایید...